ادبیات شفاهی آذربایجان به دلیل انتقال مفاهیم و نوع ساخت بایاتی ها بسیار مهم و غنی می باشد. بایاتیها از بدو تولّد کودک در گهواره تا مرگ در کنار مردمان این سرزمین بوده و از نسلی به نسل دیگر و سینه به سینه و زبان به زبان انتقال پیدا کرده است.کودک از نخستین مراحل زندگی خود لالایی مادر را شنیده و با آن انس پیدا کرده است.

عزیزیم،من دولانیم،

من دونوم،من دولانیم.

تانری سنی ساخلاسین

سایه نده من دولانیم.

سو گلر آخار گئدر             """              ورقانی ییخار گئدر

بو دونیا پنجره دی              """            هر گلن باخار گئدر

(خیر و برکت)

من عاشیق بئله باغلار،

کمرین بئله باغلار.

گول آچیب،بولبول اوخور،

وار اولسون بئله باغلار.

(اوخشاما،سیزیلتی)

داغلارا دولو دوشر،

قار یاغار ،دولو دوشر

قبریمی یول اوسته قازون

آنامون یولو دوشر.

 ( جدایی، انتظار، غم)

بو یول گئدیر خالخالا

یاندی باغریم خال- خالا

قورخورام گئدم قالام،

نازلی یاریم خال قالا.

اوخومار گوزلریدنن

دویمارام سوزلریندن

بولسیدیم ایرلیق وار

اوپردیم گوزلریندن

عزیزیم گول دن گؤزل
اوخور بولبولدن گؤزل
یار منه بیر گول وئریب
اؤزو او گولدن گؤزل

هم گونش سن،‌ هم‌ آی،‌ قیز
هیش سنه یوخدی تای،‌ قیز
پنجره‌دن باخمیسان
واردی گلایه‌م آی قیز